Poëzietour de Waal

In 2020 zou er voor de zesde keer een “PoëzieTourdeWaal” (PTDW) op Bevrijdingsdag zijn. Dichter Thom Ummels had opnieuw een tour gepland, met andere dichters langs de Waal. Bijzonder was dat dit jaar ook Dichter des Vaderlands Tsead Bruinja acte de présence zou geven. Door corona is het allemaal niet mogelijk, het is voor volgend jaar. Ondertussen laten we hier een aantal van de mooie gedichten zien.

Deelnemende dichters waren:

Tjead Bruinja (Dichter des Vaderlands), Sven Arriaans (stadsdichter Tiel), Marjolein Pieks (dorpsdichter Heumen), Marcel Vaandrager (dorpsdichter Altena), Leo van der Laan, Thom Ummels (organisator).

Toegevoegd wordt nog finalist jaarlijkse dichtwedstrijd Stroomhuis.

En bij de Grande Finale winnende scholier jaarlijkse dichtwedstrijd.

Organisatie/contact

Thom Ummels, 06-51274753
poezie@tourdewaal.nl.

Ondergronds

mijn stille liefde
was die nacht
de bezetter

de loop
van zijn geweer
vijandelijk
tegen mijn zij

onmogelijk
om me
te verstoppen
ons laken
verried me

we zouden
een bed
and breakfast
maken
van een oude
vervallen villa

met lijken
die droogden
en ik
mijn jeugd

die nacht
bekende ik
weer niet
mijn liefde

de onderdrukker
mijn bevrijder
hij wist waartoe ik
in staat was

Marjolein Pieks
02-08-2019

Struikelstenen- Stolpersteine

Ik loop over het plaveisel
van de oude stad
bij elke voetstap en elke tred
in echo weerkaatst
tegen monumentale muren
laat ik verleden achter mij.

Er is verleden
dat is beschreven
maar onbeschrijflijk blijft
waar letters en woorden
voor eeuwig onmachtig zijn
om gevoel te doen weerklinken.

Van mensen die verdwenen
opgelost in verstikkende wolken
individuen in massa vernietigd
de enkeling die ontkwam
gebroken en bestempeld
getekend en geketend.

Ik zet mijn schoenen
met nadruk
op struikelstenen
op Stolpersteine
raak het fundament
van genadeloze historie.

Die ons weergaloos achtervolgt
bij voortduring nagalmt
ook na hen
na mij
na u.

©Thom Ummels
(dichter/organisator PoëzieTourdeWaal)

DE PRIJS VOOR VRIJHEID

Gevangen in een uitzichtloos bestaan
ontvankelijk voor succesverhalen –
besluit hij voor hun toekomst te betalen
verlaat hen die het dichtste bij hem staan.

De vrijheid wacht hem aan de overkant.
Moedig trotseert hij het onstuimig water
en zet zijn leven op het spel voor later,
als zij herenigd zijn in het gedroomde land.

Hij slaagt erin de vreemde taal te leren
en doet zijn best om snel te integreren.
De prijs die hij betaalt, is het verdriet
om wie hij aan de overzijde achterliet.

EMILY

In het Amsterdams Concertgebouw
achter de coulissen
tracht een jonge slanke vrouw
haar japon nog dicht te ritsen
Terwijl vrienden en familie
zich reeds allemaal bevinden
in de grote zaal, waar Emily
wat aria’s zal zingen

Al jarenlang is Emily
een hoogbegaafd talent
met een prachtige techniek
en een dito mooie stem
Maar, wat pas echt bijzonder is
Dat is dat op het podium
Die brave slome Emily
barst van temperament

Normaal is ze een saaie muts
die enkel limonade lust
Ze woont nog bij haar mamma thuis
en heeft nog nooit een man gekust
Zo ziet haar moeder het ook graag
Ze zegt : bewaar je liefde maar
voor zang, muziek en opera
Mannen die zijn enkel maar
op pizza, drank en sex belust

En Emmy is een goede dochter
Nooit doet ze iets onverwachts
Nooit zal Emmy rotzooi schoppen
Altijd zal ze slapen ’s nachts
Maar als je Emmy op ziet treden
Zal je achteroverslaan
Alle schroom is weg, verdwenen
Emmy lijkt in brand te staan

Haar ogen zouden God doen blozen
Hoerig bijna, doch in stijl
Emmy op het podium
krijgt overtuigde homo’s geil
En niemand kan die blik verklaren
Niemand snapt hoe Emily
die doorgaans altijd zo bedaard is
op de planken vonken schiet

Maar, wie kent ook haar voorbereiding?
Niemand kent dat ritueel
Terwijl je dan pas zou begrijpen
Wat er in ons Emmy speelt

Daar achter de coulissen
Staat een spiegel die haar splitst
Waarin grimmig onze Emily
Haar tegenpool dichtritst :

Kijk Mama, m’n jurkje sluit
Feilloos, met gemak
Dankzij dat dieet van fruit
dat jij voor me bedacht
Net zoals je alles plant
M’n lijn, m’n lot, m’n leven
Alles wat ik doe en ben
en wat ik ooit zal wezen
Maar wist je mam, er komt een dag
dat jij de pijp uit gaat
En ik zal lachend voor je graf
in tijgerpakje staan

Met een volkse coupe soleil
en met giga-veel make-up
en met laarzen tot m’n dijen
en een piercing door m’n kut

Want wist je mam, dan kies ik zelf
Mijn eigen domme weg
Mijn eigen keus, mijn eigen stijl
En ook al is die slecht
Ook al ga ik blind naar bed
Met Jan en alleman
Beter ben ik blonde del
Dan bang voor een tiran

Ze zucht, loopt naar het podium
Haar moeder zit vooraan
En wederom zingt Emily
Zo goed als onweerstaanbaar
Het slotapplaus duurt eindeloos
We zien haar duivels glimmen
De buitenkant is op z’n mooist
Bij helse brand van binnen.

Als of wanneer

Als ik het voor ’t zeggen had
kenden we honger, nood en oorlog
alleen nog uit een verleden geschiedenis.

Als ik het voor ’t zeggen had
was naastenliefde een versleten woord.

Als ik het voor ’t zeggen had
was er geleerd van het verleden
was er genoeg voor iedereen
in overvloed.

Als ik het voor ’t zeggen had
was geen voordeur meer op slot
want aankloppen was niet nodig.
Was ’t scheppingsverhaal helemaal waar
maar dan zonder appel en broedermoord.

Als ik het voor ’t zeggen had
was de Nobelprijs voor de Vrede
iets onbegrijpelijks uit een ver verleden
want vrede is even logisch
als het ademen van een pasgeboren kind.

Ja vrede is even logisch als het ademen
van een pasgeboren kind.
Dus kom en sta hier even stil met mij
bij iedereen die op de vlucht is.
Eet eerst je mond even leeg
voordat we het over honger gaan hebben.
En praat vooral over wat je te zeggen hebt
over mondgedode mensen.

Wanneer het straks weer donker wordt
jij uitkijkt
naar het licht van de nieuwe morgen
gedenk dan alsjeblieft
iedereen
die ook morgen weer
moet leven
in weer een nieuwe
donkere dag.